Patchwork çalışmaları çok beğenirim, yoğun bir emek, titizlik gerektirir. Hiç kolay bir iş değil tabiki. Hazırgiyim başladı başlayalı kumaş alınmaz, Burda dergileri takip edilmez ve dikiş makinaları olduğu yerde bekler durur oldu. Annemden biliyorum dikişden artan kumaşları hiç atmaz, biriktiğinde de en azından seccade, misafir çocuklarının üzerine örtmeye yarayan küçük örtüler yapardı. Artan kumaşlar cinsine, desenine göre tasnif edilir, illaki bir şekilde değerlendirilirdi.Ülkemizde kırkyama denilen bu tekniği büyüklerimiz bizden daha çok kullanıyordu eminim. Zamanla mütavazi olan desenler yerini yukarıda gördüğünüz gibi şık desenlere bıraktı, özel kumaşlar alındı, hatta fabrikasyon hale geldi. Kırkyamayı andıran desenleri kumaşa basarak satmaya başladı tüccarlar. Silah icad edildi mertlik bozuldu hesabı, artıkların değerlendirilmesi düşüncesiyle eskiden elde yapılarak binbir emekle ortaya çıkarılan bu işler şimdilerde metre metre satınalınabiliyor.Teknoloji iyi birşey mi kötü birşey mi hala çözebilmiş değilim.
